هر روز با مثنوی
روزی جوانی همراه با حضرت عیسی(ع) همراه شد تا با او چندی همراه باشد.همانطور که می رفتند ناگهان به حفره ای رسیدند که در آن استخوانهایی بود،جوان از حضرت عیسی(ع) خواست که لطفی به آن کند که بتواند آن استخوانها را زنده کند اما حضرت عیسی(ع) به او گفت:تو لایق آن نیستی که آن الفاظ پاک را بر زبان آوری پس جوان به حضرت عیسی گفت:اگر من لایق نیستم پس خود آن الفاظ را بخوان:
گفت ای همراه آن نام سَنی که بدان تو مرده را زنده کنی
مر مرا آموز تا احسان کنم استخوان ها را بدان با جان کنم
گفت خامش کن که آن کار تو نیست. لایق انفاس و گفتار تو نیست
گفت گر من نیستم اسرار خون هم تو بر خوان نام را بر استخوان
حضرت عیسی(ع) آن الفاظ پاک را خواند و ناگهان آن استخوان ها تبدیل به شیر سیاه عظیمی شد و جوان در دم کشت:
خواند عیسی نام حق بر استخوان. از برای التماس آن جوان
از میان برجست یک شیر سیاه پنجه ای زد کرد نقشش را تباه
حضرت عیسی(ع) از شیر پرسید:چرا اینقدر سریع جوان را کشتی؟ شیر گفت:چون سود و زیان خود را نمی دانست و به حرف تو گوش نکرد.
حضرت عیسی(ع) از شیر پرسید:چرا او را کشتی و نخوردی؟ شیر گفت:خوردنش روزی و قسمت من بود پس جانش را فقط گرفتم و چه بسیار کسانیکه اینگونه روزی خود را رها کردند و به سوی مرگشان شتافتند:
گفت عیسی چون شتابش کوفتی گفت زآن رو که تو زو آشوفتی
گفت عیسی چون نخوردی خونِ مرد. گفت در قسمت نبودم رزق خَورد
مثنوی مولوی،دفتر دوم
درباره این سایت